Ballonvaart met jeugdige patientjes 22 september 2013
Zondagmiddag 22 september jl. steeg om 17.00 uur bij vliegveld Teuge een hetelucht ballon op met aan boord 4 jeugdige patiëntjes en hun begeleiders. Deze ballonvaart werd mogelijk gemaakt door sponsoring van de Veritas Loge No 10, die daarvoor de opbrengst van hun in het voorjaar gehouden eieraktie beschikbaar had gesteld. Evenals een jaar eerder, toen de Veritas Loge eenzelfde vaart mogelijk maakte, was er ook nu weer sprake van een enthousiast groepje kinderen, die zich al geruime tijd hadden verheugd op dit spannende moment, wat voor ieder van hen een welkome onderbreking in hun persoonlijke situatie betekent.
Over gebrek aan belangstelling bij het gereedmaken van de ballon voor deze vaart en het opstijgen viel niet te klagen! Veel leden van de Veritas Loge vergezeld van hun partners alsmede vrienden en kennissen, maar ook bezoekers van Teuge en toevallige passanten sloegen de voorbereidingen en het daadwerkelijke opstijgen van nabij gade.
De foto's geven een beeld van de werkzaamheden die nodig waren alvorens de ballon het luchtruim kon kiezen, het moment van loskomen en tenslotte het vertrek van de ballon.
Verslag van de ballonvaart door de de 14-jarige Eva Rietveld
Eindelijk was het dan zo ver. De luchtballonvaart. Na een aantal keer uitstellen door weerswisselingen konden mijn tante en ik eindelijk in het mandje van de luchtballon stappen. We waren opgewonden maar in mijn geval ook een beetje bang. Eenmaal aangekomen op het vliegveld in Teuge werden we hartelijk ontvangen en voorgesteld aan de piloot van de luchtballon. Nog één drankje en we konden naar het andere veld vertrekken om daar samen de luchtballon klaar te maken. Ik had zeker niet gedacht dat zo een grote ballon in een veel kleinere zak paste. Toen de luchtballon genoeg was gevuld met lucht konden we eindelijk opstijgen. Ik stapte in de ballon, zwaaide naar mijn familie en we vertrokken. De ballon stoog op, en al snel zagen mijn tante en ik het verschil al niet meer tussen alle mensen die ons uitzwaaiden. Wie was nou mijn zus of haar zoon? Het uitzicht was prachtig, je kon overal kijken en besefte nu pas hoe kwetsbaar we eigenlijk waren als mens op zo een, toch nog, kleine planeet.
Tijdens de vaart zagen we erg veel vriendelijke zwaaiende mensen. Wat is iedereen ineens aardig als je zo hoog in de lucht bent! Onze meerijdende familie in de auto's waren achter ons aan, aan het rijden. Soms stopte ze en zwaaide ze enthousiast naar ons terwijl ze hun camera's pakte om de mooiste foto's te maken van 'onze ballon'. Tijdens de vaart werd ons gratis een blikje fris aan geboden. Dit dronken we gezamenlijk op terwijl we nog steeds honderden foto's aan het maken waren. Ons hoogste punt van de vaart was maar liefst 650 meter. Na drie kwartier varen beslootten we om te landen. We kozen een veld uit en we vaarden langzaam naar beneden. De landing was niet bepaald zacht maar wel erg leuk. We landden letterlijk op elkaar omdat er besloten werd om de mand neer te leggen door te veel wind. Toen we uit de luchtballon waren gestapt kwam al snel onze familie ons te gemoet rennen.
Na dat we elkaar onze verhalen hadden verteld werden we verrast door een apart ritueel. Een dopingsritueel. Er werd gras op ons hoofd gelegd en ons haar werd een stukje in brand gestoken maar al weer snel geblust door champagne. Hierna bleek dat we waren gedoopt tot baronnen en baronessen van Teuge tot Kring van Dorth.
Hierbij wil ik u dus mede delen dat ik, Eva Rietveld van Teuge tot Kring van Dorth een voortreffelijke dag heb gehad. En ik Ria, een zuster uit mijn ziekenhuis, in het speciaal wil bedanken voor deze mooie dag. Ik ben erg blij dat dit soort organisatie's dit soort uitjes organiseren. Want in mijn geval werd ik nu een keer wat minder behandeld dan het 'probleem geval', waar iedereen altijd rekening mee moet houden. Hier ben ik jullie allemaal erg dankbaar voor.
Groetjes Eva,
14 jaar
uit Deventer